Aşk kırıldıaşk kırıldı, yen altında kalmadı çıkmayı yeğledi şiirin düzüne alabildiğince geniş hep çiçekli bir ova bakımı insana kalmış, o ince ele gülünü çiğneyen hayvan barındırmaz içinde her çağda tacı yakışan sultan yine toparladı kendini sevgi tözlü bir özde ışıklar saldı geceye bir gül yaprağında büyüdü çok şey oldu bir gözde kalktı karaltının perdesi bunu insan başarabilir ancak bir göğe toplamak yıldızları kapalı bir kutudan çıkarmak umudu aşka boyamak sonra dökülen kırıntıları geceyi dönüştürmek gündüze aşk kırıldı yitirdi bütün sözcüklerini dost aradı kalem, duygu gibi öyle dağınıktı şiir şarkı aşık saçılmıştı yere sevgi incisi ahraz sabahlara uyandı düşen ince örtüyü çekti üstüne 18. 09. 2018 / Nazik Gülünay |