Güvercinin kalbini tut ürkek halimle...



Çünkü bak,
Görünmez yüreğime sığınan gemiler ruhumun fırtınasında
Kar yağdıkça avuçlarıma,kokusundaki seni bilmezler...




Büyürken kara bir duman yalnızlığa
Serçeler konar pencerene
Issız kaldırımlarda yağmur çiçeği
Yani çokların bizden gittiği yerde...
Içeri sessizce giren yoldan korkulur mu
Ki,hasadını veremeyen topraklar bitkinse
Ölüm beni korkutur mu
ey dünya


Parantez içi hayatlar kitaplara küplerken kendini
En güzel sayfaya duayen olsun adım
Ne varsa orda
Bir hayal
Bir masal






Benden değil bu sessizlik
Uçarken bir telaş,benden değil molalar
Bu hüznün çeşmeleri neyi anlatırsa kısık ışıklara
Sulara ve vadilere..
Ileride bir ses
Uzunca bir hava bu ayağıma dolaşan
Sonra tahtalara düşen karanfil
Şiir gibi astarlandığında yüzüme/

Biraz kızıl ve
Mavi...






Içimde su perisi okşarken dağ başlarını
Saf çocuğun elleriyle kıvrılıyorum kalbine

Ah çocuk