Ev kırlangıcısöz vermiştim sana ev kırlangıcım şiir yazacaktım sevgi kanatlı gözlerimiz bakıp dalacaktı uçması sınırlı sokaklara evlerin perdeleri örtülüp açılacaktı çocuk bakışlı bir kadın bakacaktı kırışıkları ütülenmemiş kaldırıma herkes kendi masalında yorgun uçuşundan biraz umutsuz arkasını dönecekti düşlerine üzerinde bir leke bile olmaması doğal öyle ak- pak gülümsemen şiirle kuşlar da iyi güler bilirsin ayakları kesildiğinde yerden herkes kendi desenini çıkarır soluk aldığı gökyüzünde gaganın yanındaki ince çizgiyi yalnız yolu hep sevgiden geçenler anlar uzmanı olmasa da kısa hayatın uçuşun yalnız ağacınla sınırlı değil kapasan gözlerini huşu içinde bir uçtan bir uca dolaşırsın dünyayı kalemin zehri varsa hep içine akar umutsuzluk değildir şiirde yürümek her dizede ak kırlangıç kanat açar topal hayatın uçuş yönüne bir yolunu bulursun tutsak alınsa özgürce kanat çırpman kapanlar kurulsa alçak dallara suretini pislese insan, savaş çıkarsa eften püften yol gösterirsin ateş yakanlara beyaz kanatların açılır umut yönünde bilirsin; düzgün nefes alan varsa mahallede kente yayılır yaşam sevinci.. 19. 08. 2018 / Nazik Gülünay Sevgili arkadaşım Nilüfer Sarp’a |