Bebek Arabası
Bebek Arabası
Bir anne bir bebek Yaşamları kelebek telâşı Gelincik tozu naifliğinde Hayata sarıldıkları ekmek teknesi Tutundukları çer çöpten Bulabildikleri plastik kağıt Bakıp göremediğin görüp geçtiğin Sokak hayvanlarıyla dost Kimi zaman yârenlik Kimi zaman ekmeklerini bölüştükleri Elde yok avuçta yok Çıplak ayak sırt açık Karın tokluğuna teperken sokakları Uyumuş yavrucak Salıncağı ekmek teknesi Anne dağ gibi kurulmuş yanında Belli ki emânet edememiş kimselere Olsakda berâberiz demiş olmasakda Bu kadarız işte ederimiz bu Kimi sapasağlam dilenir bütün gün Onurlu fakir bilmez ne demek dilenmek Vermemişse emek Tadını alamaz içtiği suyun Yediği yemeğin Şimdi bir anne yürüdü gitti buradan Şehrin bir ucundan bir ucuna Dünyalar kadar derdiyle Salıncak yapıp umudu bebesine Ne hâliniz varsa görün rahatlığıyla Yanımda ya yavrum Vurun sırtıma dünyayı Taşımazsam anne değilim Nâif bileğimle. Yunus Beypınar |
Annelerinin biri sağına diğeri soluna tutunur, bayan omzunda yüküyle birlikte çocukları da çekerdi, minnacıklardı, bir kız, bir oğlan, dün yine gördüm, oğlan kocaman olmuş, annesine yardım ediyordu kağıt toplamada...
Kız da büyümüş, öyle güzel yüzleri var ki hepsinin, öyle gururlu duruşları var ki...
Kimilerine çok acımasız yaşam şartları... Öyle çok ki içimizi acıtan manzaralar...