Varsın eskilerden biri, dehiç olmazsa bir şiirde görmek seni ufuktaki ışıklı çizgide sevdiğimiz sarı renkle sarmaş dolaş bir tepenin üstünde henüz toplanmamışken gri bulutlar yoksun anılara durup durup dalışım ondan taş merdivenleri çıkıp girmek pencereleri kayısı ağacına bakan bir eve sesini işitmek bir kaç metrelik sedirde elinde attila ilhan’ın şiir kitabı kirpiğine kıvrılmış dizeler müjgan ve ben yine eski seni görmek bir parktan geçerken varsın eskilerden biri de bende sen hep ilk iken öyle güzel ki bakışında özlenmek gizlenmek sayfalar arasında beğendiğin bir şiirin üstünde bir çarpı işareti olmak elime tutuşturduğun kitapta yetmez yetmiyor işte kim bilir nerde saklıdır o eski günler taş merdivenli evin yerinde beton binalar önünde sevdadan bi haber kızlar oğlanlar bilmezler attilâ ilhan’lı müjgân’lı sen’li günleri kaydığını şiirli geceler arasından kuyruklu yıldız gibi aşkımızın.. 27. 06. 2018 / Nazik Gülünay |
dünden yarına dönük yüzümüz aslında an'da asılı lakin yol bilmez yordam bilmez yüreğimizle kayıpların dansında en aykırı eylemi yapıyoruz: yazıyoruz üstelik aşk ile...
tüm sevgimle canım arkadaşım.