SEYİRCİ
Hayat çok başlı nehir zamanın öncesinden
Yatağını ben çizeyim kendi yönümden Bir dramın içindeyim, oyuncusu ben, seyircisi ben Girişler heyecanlı çıkışlar bilmem neden Pişirecek pişmanlıklar yakalarsa derinden Yanılgılar kaplıyor yavaştan yüzeyimi Varışta mıyım hayat yoksa bitişte mi? Dağılıyorum sorarken bana kalan hangisi? Anlar tükenir düşer kepenkleri Birazdan kaplayacak ardını sessizliği Ve başlamakta yaşam bir yay gergisinde Güdümlü hep oklar saplanmış çevreme Oysaki tasarrufu başkalaşmak özünde Kısır döngü mahkumları anlamayacak yine Baharların ilki de sonu da bende Yaşama aşık imkansızca kefenim Damıtıp beyazlığı boyadım yeni rengim Yansır mıyım göğüne sönük evrenimin Seyircisi olamam artık kendimin Keskinlik depreşiyor, şafak atınca beliririm |
Kırmızıya
Boyadığım kalbimle
Sonsuza dek varımm
Yürür
Yıldızlar benimle
Akşaml olur
Yakamozların
Saçlarını okşarım
Aşk serperim sahile
Ve güneşleri açar
Gülüşlerimin,,,,,,,,,,,
Çok sevdiğim şiiirine gelsin dost kalem,,,sağlık dolu günler diliyorum