birden gökyüzü değişti
inandığım bütün güzelliklerden yana siyah bir karga
tünediği daldan kanatlanarak ağır çekimde
güzelim baharın şenliğini kül rengi gölgeler içinde bırakıncaya...
biz ki!
iyiliklerine inanan güzel Tanrı’nın
umutvar yaratıklarıydık
bir şüphe yeterdi belimizi bükmeye...

birden gökyüzü değişti
karnımla dudaklarım arasında firari bir hayalet
saklanacak yer arıyor
göğüs kafesim oldukça dar, omuzlarım son derece şüpheli
alıp kaçırsam kendimi kurtuluncaya
doğrulup doğrulup yıkılıncaya

sen birini öpmüştün
biriktirdiğim bütün kadınları yırtmıştım ben
gökyüzü bir anda değişmişti
sıcak bir rüzgarın doldurduğu apartman aralarında
ağaçlar aylardan nisan oluncaya
sen birini daha öpmüştün
ardına kadar açık gözlerin kapanıncaya

nasılda kolaydı sana git demek
gerçekten gittiğini anlayıncaya...