Biz olmak çok zor muçok yoğun ’ben’ var şiirsellikten çıkmış hayat, yoksa insan mı? bir topluluk görünce iyice açıyorum gözlerimi genel acıyı yakalamak adına ne kadar batırabilirim anın dikenini kalbime olasıdır belki yıkımların önüne geçmek siper etmek göğsünü çiğnenenler adına gök ne kadar uzaktan bakar yıldızın karnı ağrır mı hiç ateş düşer mi ocağına bilinçsiz türkü çağıranların bağrı yanan anne kadar vinçin önüne geçen kadın kadar olamam uzaktan yaşaran göz kimi kaldırmış yerden yıkılan bir duvarın taşını yerine koyar mı halkın ağıtını kim duymuş onun malı mal değil sanki göz ardı edilir yolu sökülür zeytin ağaçları biz olmak çok zor mu?.. 05. 04. 2018 / Nazik Gülünay |