ayın şavkı vurunca sulara
fırtına ortasında söylenir şarkılar
külüyle oynar anka
kanatları kristalden
kırılıveririr suçlu sözcüklerden
vedalar üzerine her şiir
ankaların çoğalıyor kanatlarındaki boşluklar

ayın şavkı vurunca sulara
yaralı kuşlar med sularına düşen dolunay
ebedi bir susuş kanadımda
elleri orkide çiçekleriyle dolu beyaz kadın
kuşlar kadar üşüdüm ben
ankaların çoğalıyor kanatlarındaki boşluklar


gök çoğaltıyor kuşların çığlığını
rüzgar uğulduyor acı yaramda
çiçek taze baharlar getirecek
son güz evimin eşiğini göç kuşlarıyla örtecek
ayın şavkı sularda peyzaja dönüşecek


ayın şavkı vurunca sulara
dağların zirvelerine baktım
ne bir ihtiras ne de bir keder
dağlar güneşe açıyor koynunu
gelin duvağı gibi süsleniyor ankaların umudu

gözlerinde ışıl güneşler
yağmur çiseliyor koyaklarıma
yaralanmak ne güzel
sen ki bende son bıçak yarası

yıllanmış ağrılarla
ayın şavkı düştü sulara

Ömriye KARATAŞ
25.03.2018