Belkine varsa şiirde var dedim sana giden sözcük dolu bir yol çiçeklerle süslü gerçekler sevgi kokulu gül sesini duyurduğum bir ömür belki bir an durur okursun kalbimi kimseye söylemediğimi şiir söyler haberim olmaz girer de ruhumun derinliklerine ben bile şaşarım nerededir yerin tutar başımın üstüne oturturum nerdeyse bir gülerim halime bir kızarım bir an düşünürüm o burada içinde şiirin yanımda benim öyleyse neden isterim Tanrı’dan yüzümde gülümsemesini gelip elimi tutmasını varlığını yalnız gitmezdim derim tiyatroya beğenisini iletirdi güzel bir şey yaptığımda sözgelimi ’ yaz ’ derdi kimse okumazsa ben okurum belki elime fırça tutuşturur yeter tembelliğin resim yap derdi boya artık şu tuvalleri.. 19. 03. 2018 / Nazik Gülünay |