Balıksırtı Ölüm

akıyor kumsaati boşluğa, gerçeğin bilinciyle
sil baştan yangın yeri, bütün defterleri yırt bari
ölüme başkaldırı bizimkisi gerisi ölümlü balıksırtı
ruhumuz firari sızısı bedenlerimizde, yurt toplar laneti
bir mezar yerini allayıp çevrelediğimizden kalan kabusu
kendimizi kandırıp hazla öykündüğümüz
öleceğimizi bilip, yolculuğa çıkardık erkenden
eskiyen yüzün can çekişlerini izlerdik kuytularda
derin derin aksımıza sarılırdık aynalarda halliceydik
kendinden sfenksli maskeleri taşırdık bedenlerimizde
nemrut örüntülü ruhlarla haşir neşirdik, mahşeri andıran
öleceğimizi düşünüp mühürvurulu ağızlarımızda susardık
rüyalarımızın bir ağırlığı vardı, kanayan yanlarımızın da
her iki yana yaslı sözcüklerimiz gibi yayvandık aslında
güneşin sarısı gibi yakıcıydı hüzünlerimiz katmerliydi
acılarımızın çekülünde ayrılıklar vardı suratı kızdıran
öleceğimizi düşleyip düştüğümüzle kalırdık yanyana
sendeleyen kudretli yanımızı ağrılarla besleriz artık
saklı gizemlerde kaybolur, arşa değmeyen başımızda olsa
dışarıda aranılan bahara yakın bilirdik, kapı önünde avunup ta
curcunalı bir haldeydik, kanlı gömleğimizle cehennem ardındaydık
akıl oyunlarından nemalı, akılsızlığının seremesi
öleceğiz deyip ayna gerisi bir hayalin peşindeki
düşünen insanın izdüşümünde kalan son piyes
sunulan bergüzar kadrajında hayat işleğiydik
talihine küs çocukların cennetine aldığından
ölümlerde başı eğik, cinnet hali başakların
başkaldıran ruhların sukutunu da bilirdik
sürgünizlerinde yürümez dizlerimiz daha
nefes alışımızın sıklığı bundan aralıksız
kum saati akıyor mahşere bilenen gerçeğe
ölüme başkaldırı bizimkisi ölümde balıksırtı
sil baştan yangın yeri, bütün defterleri yırt geri
bir mezar yerini allayıp, çevrelediğimizden gör artık
kendimizi kandırıp sefere çıkan süngülerimizle öykündüğümüz
ruhun kaçışı an/sızın bedenlerde toplanır,ölümler de bile yurtsatılır

İlkay Coşkun
20.04.2012