Zamanı Kıt Geceye Aydınlık

ben zamanı gördüm, şimşek gibi
bir ânın uçurumunda (A.H. Tanpınar)

1
zaman dediğin kıt, gecede aydınlık hesabı
kırıntı ânını taşır kronolojisini tuttuğunun
ha bu zamanda yaşamışın ha uzağında
ânı göreydik bir en güzel zamanlarımızda

suyu içip en derin kuyularından kandığımız
avuçlarımızla tutup ovaladığımız durumdur
su var toprak var element, kır ve yazlığımız
zamanı süzeydik önü ve arkası durduğumuz

dağ var ova var kuş var uçacak özgürlüğümüz
devinen çark, molekül kürre, kolumuzda saat
herdevrin zembereği güneş ay ve yıldızlardağ
zamana özendik, kadrajın odaklandığı anda

zaman yüzlü kitaplarız, okuyup kutsadığımız
fantazmagorilerin dokunduğu kumaş gibiyiz
üşümelerimiz girift elbet, mutlak sersemlik
zamanı bileyleyip herkese sözümüz olan

2
hayatı zayiatıyla yaşadığımız kalu beladan beri
kimimiz döne döne sefil rakkase edasındayız
hayatın yumruğunu sıkması nafiledir amma
her cisim her mekân zamana amade yine

sefer bu kayıplarıyla artakalanlarıyla çoğul
kimimize oda oda melâli yaşatacak kaygı
hiçbirân içimize benzemeyecek yakıştırılan
gülcemal vapuru olup ummanlara taşınan

öngörü takvimlerini okutacaktır asil neferi
herkes aynı kavgayı farklı yaşayacaktır asıl
zamanın olmadığı, sonsuzluğa taşıyacaktır
hangi eksen dengeyi sağlayacak bir ölçüt

her şey olacağına varır ya hani ölüm yanında
yaşını yaşayacak elbet her canlı vuruşacaktır
yaşamak bu mücadeleyle, çarpışabilen insanı
zamane şimdi yıkanacak cana nurdan duman

İlkay COŞKUN
21.04.2022