Taammüden Zamanı Öldürme
Taammüden Zamanı Öldürme
dünya bu, geçen günde hüzün toplayan törpülenen vicdanda, sigaya çekilecek bel bağladığımız mağlup yaşantılarda çıtkırıldım bir aheste de desek yeridir yarınlara müheyya büyük ortağıyla ağlayan göz, mus’af huzurunda olacak bilinmezliğe göç, ayrılıklara gömülüp seyrüseferlik bir tiyatro oynayacak belli değil tığ teber belli değil son yaşamın görgü tanığını çağır yanına ömrün köşelerini yontucu seferde yine de bir parçası kalacak zamana en soylu yalnızlıklar ölümle gelecek kim neyi bulacak kim neyi götürecek aslına ve nesline karışıp taammüden belli canını başucuna koyacağın gerçek İlkay COŞKUN 10.04.2022 |
Tebriklet şair. Kaleminize sağlık...