Açık
Üstü açık bir şiiri örtüyor gece.
Göz kapaklarımda birikiyor yağmurun sesi. Paslı bir teneke kutusu kesiyor parmak uçlarımı. Yarım kalan bir cümleyi ifşa ediyorum sırtımdan vuran geceye. Sus diyor birileri, Diğerleri izliyor kendi penceresinden. Bir yalanın içindeyim. Yalnızlığıma sarılsam diyorum. Çok zaman kalkmasam ve hiç uyumasam. Etim, Tırnağım, ve saçlarım dağılmasa böyle ulu orta. Sadece o sevse beni. Bir delilik yapsa diyorum şimdi Ağlama ben geldim dese. Tutup saçlarımı çekse kendine. Hayal işte... Özge Özgen |