Kim bilir,
Kaç geceye ıslak bir İz bıraktı ellerim?
Göğsüme kör düğüm edip,
emzirdiğim acılar,
serpilip büyüyor gün geçtikçe.
Ve eskidikçe dikiş izlerim, yenisi tutmuyor.
Bir öncekinden yaralar kalıyor dikişin üstünde..
Her gece yarısı
yastığımın sol yanına
karalama bir baş ağrısı koyuyorum.
Yorgun bir bedeni taşıyamıyorum artık.
Hergün daha ağır geliyor,
güçsüzleşiyor ellerim
Ayaklarım,
Gövdem.
Kalbimle yetişmeye çalışıyorum geçip gidenlelere.
Orda eksik kalıyorum işte!
Beynim mantığının önüne geçiyor.
Elinden bütün silahları alınmış,
yaralı bir savaşçıyı oynuyorum.
Kendimden başka vuracak kimse yok!
Tutup saç diplerine kadar söküyorum bütün dikişlerimi.
Artık yazsam ne fayda,
Sussam ne!

Boş verdim herşeyi.
Hayatı akışına bıraktım, eksiklerimi zamana.
Seni ise sana..

Kaç ıslık kaldı dudaklarımda biliyor musun?

Ve şu gece,
Kaç hüzne gebe?
Ve ben her gece yarısı kendime yeniden doğup,
Islak bir yağmura karışıyorum
Sonra toprağa..

"..Ertesi güne uyanmam dileği ile ..

Özge Özgen