Abdalnâme
Bu gam ki bana dem vurur çengden
Geçmez gözüm yine de lal eden felekten Ney ki ağlar sazlıktan çıkıp gelişine Delinse de yüreği vermez ahd i edepten Akl ı zat ı yerme neçe cünun gezer durur Gelir gider de dem vurur felekten İçin zaaf dışın kömür karası Dünya yol’u gitsen namümkün kaçmak ecelden Abdali ko dünya malın isteyene gayrı Bir maşuğa bel bağlama arş ı ebedden |