Gel Öpeyim Kamuran
gel öpeyim bi kamuran
allahına taptığım gece hüzmesi zebercet sarısı nefesini üfle hiç acelesi yok yağmur yağmayabilir salyongozlar kurudur kurudur el ayak pastırma yazları yapma kamuran bir pazılın gotic rengidir üzüm asması bildirgeli kanat vuruşudur kuşlar hep gider gitmelidir de sırtında kambur üç göz arkalık beş kez ileri adım kim dost kim düşman şarap bağlarının da bağları yoktu kamuran atalım kendimizi bir nehir gürültüsüne şansımız varsa yol oluruz yoksa çalı çırpı çöp saman sırtı kesiklerdeniz salyongoz mahallesinde yapma kamuran gel öpeyim bi geçmiş dediğin taşlık taş gibi ağır balkonlardan sızan çamur sadece herkes kendi yaprağını sever sen kamuran külü demirle ovala ekmeğini ısır rüzgarın oyduğu yazıları oku bayıra çıkarak bağır ana yoldan kimse gitmez zaman geçer, yel geçer hiç dokunmamış gibi sokağın öte yanında ortada bir ağartı kalır kamuran salt bir ağartı orada durmaktasın, her şey kendi yerinde durmakta |
Enfesti şairem...