AZ BUÇUK BEN KALDIM GERİYE



Öyle söylenirim ki gözlerime
Yine bakar, yine aranır caddelerde
Bir inat ki bitmez, dinmez fırtına
Sorsam ki bilmez yokluğunun arka bahçesi
İşitmez di duygularının yapmacık hali
Hep bir mağdur ağlar ıslanır gökyüzü
Hep bir umut çöker kırar dizlerini
Düşünürken özlemini, hasretini
zincirler bileklerimi
Sessizce bir serçe konar pencereme
Susturur sözlerimi.





Şahit olsaydı hayattan bir şey
Konuşur muydu yol kenarları?
Tenim terliyor, eriyordu ömrüm
Kim sarardı ki şimdi kim anlatırdı
Bir çocuğun yanmış kollarını.





Öyle kızgınım ki içimde bir şeye
Yazarken ismini senin, ellerim
Söylerken dudaklarım titriyor
Az buçuk insan kaldı geriye
Onu da aldılar gelmiyor.





İnsan derdi kadar bakarmış yüzüne
Derdi kadar atarmış adımlarını
Bir isim verseydim ki gözlerime
Kim silerdi avuçlarımın içiyle
Ölüp gitseydim bilmeseydim seni
Kahraman olsaydım keşke.





Öyle şaşıyorum ki yüreğime
İçinde dünyalar yanıyor, susmuyor
Kimi ateşten kaçıyor, sıcak geliyor
Yakıyor ellerini dokunulmuyor
Bizimki kavrulsa bile unutturmuyor.





Az buçuk ben kaldım geriye
Belki de biraz daha düşlerimle
Dokundukça öncesine
Yine iştirak ediyor olmayan soluğu
Yine yokluyor renginin siyahi yokluğu
Beyhude sokakların aşina yolcusu
İşte bendim o.





Konuşuyorum işte kendi kendime
Az buçuk ben kaldım geriye.







..

AZ BUÇUK BEN KALDIM GERİYE – Mert Zafer Cansever – (Mawish Şiirleri)