Şiirhani diyorum bırakayım şu şiiri bir kenara çıkıp durmasın karşıma eski giysisiyle geri çekilen ellerimin üstünde bir nefes dinlenmesin hayali yıkıp gelmesin yılların duvarını gözlerim üşümesin kalsın duvarda asılı okunmamış kuran gibi suskunluğum aşkla oturmasın yanında saçma sapan işler yaratsın kendine örtüp çıksın kapıyı ardında kalsın nefessiz aldırış etmesin hiç koşup gelmedi diye oğuştursun ellerini kendi kendine boğuşsun anın hüznü bakışı içinde kalsın gömülsün nasılsa bir çıkaran bulunur dökülür yılan kavı çürüyen zaman’lar bile unutur kendini bir bakar ki ağrılı insanlar, yanında kıvrılıp uyuklar kaç şiir ses söz tutsak kalır boyun büker aşk ölmez yarın geleceğini bilirim ama zorlayacağını örülen duvarı bir resim asacağını en canlı renklerinden dünyanın 29. 11. 2017 / Nazik Gülünay |
Kaleminiz var olun Şari Dostum.
Sevgiler Selamlar.