GÖNÜL DEFTERİ
Sensizlik çoğaldıkça büyüyor öfkem
Her susuşunun ardından Dört nala geliyor soyha ayrılık Sevdaya dair olsa da Kırılıyor dibinden fay hatlarım Çatlıyor ruhum dökülüyor bu canım Gürleşen sessizliğin Perde perde inerken ömrüme Peşin sıra koşmalarım topal kalıyor Uzanan ellerimi tutuyor Yezitler Göğsüme bastıklarım Kerbela oluyor Kan dolarken deşili yüreğime Merhamet serçeleri bir bir ölüyor El aman dilendikçe kararıyor kalpler Sıcacık bakan sürmeli gözlere Hasret kalarak göçüyor taze bedenler Yokluğuna talimsiz yüreğim Bağlanıp turnaların hür kanadına Göçebe bir hayata reva görülürken Patlamaya hazır sokaklar kadar tedirgin Yakışına vurgun gözlerim Toprak olacak bu sensizlik Ve toprak kokacak sessizliğin Ecel dokunduğunda nefesime Yokluğunun arefesinde Gül mü nergis mi fulya mı Binbir çiçek kokacak kederimden Ol anda ateşten gömleğini sıyırıp teninden Söndürüp güneşi ,ayı,yıldızı Dahi bütün ışıklarını bahtsız ömrümün Öylece silineceksin gönül defterimden… |