Boğazıma oturmuş çürüyen bir kasım sancısı
Güz bu vurur hüznü yüzüne yüzüne
Kahverengi düşlerde solar umutların
Gurbet yüreğinde dal budak verir
Kirpiklerinin beli bükülür
Sıcak renkler hep en güzel mevsimde ölür

En sıcak baktığında düşersin gözlerinin uçurumundan yarin
Göğsüne yuvalandığında başlar tuz ekilen ızdırapların
Dem o demdir saati durmuştur iklimin
Gün döndükçe sararıp solarsın
Öteler şöyle dursun yanıbaşında duyulmaz sesin

Boğazıma düğümlenen yorgun bir kasım şarkısı
Kanıyor inceden taş plaklar
Dudaklarımı yoluyor ölü nağmeler
Göğüs cebimde kırık düşlerim
Pencerelerden topluyorum ölgün güneşi
Güz yangını ruhuma döktürüyor ecel terleri
Soylu bir yalnızlığı sarıyorum tenime
Yağmuru örtüp üstüme
Susuyorum ebedi
Susuyorum en çok kendime....