Önceler Düştü Yüreğime
Önce önceler düştü yüreğimde
Sonralar eklen-meden yüreğine. Bilinmeyen duvarların ardında Bilinen bir sevdamdın sen. Bir tek sendin anlamayan. Kırılıyor yağmur damlalarım Ve; güneş buharlaştırıyor Gökkuşağına hapsederek gülüşlerimi... Oysa gelinemeyeceğini biliyorduk Bitilesi bir romanın bitmeyen yanıydık Sıkılganlığımız çıktım mı su üstüne Okunmadan yırtılan bir yapraktık Katlanıp cebinin bir köşesine sıkıştırılan. Oysa; okunmayı ne çok isterdik Yırtılıp gitmeden kelimelerimiz Ama olmuyordu; Ne zaman bitirilebilecek bir kitaba başlasak Okunmadan yırtılan bir sayfasıyla karşılışıyorduk... İşte şehir bulantılar içinde şimdi Düşler tutsaklaştı zaimliğin içinde Her hangi bir zamanda bambaşka bir yerde Düşer bir güvercin düş avuçlarına Bilinmez biter mi ayrılığımıza yazılan yollar Bilinir ama bitmezse bitecek olan ömürler. Kavruluyorum! Oysa kavrulan şehir olamalıydı. Şehirden ne farkım var ki; O bütün insanları barındırıyorsa Ben hergün yeniden doğan sen-leri barındırıyorum içimde... Durmadan dilimize takılan Asla makamını bilmediğimiz bir şarkıyız Her ne kadar zorlasak da doğru vuramıyorduk akorları Ritmi bozuktu Her vuruşta notayı,koparı veriyorduk bir telini Gülen yanım ağlıyor şimdi. Ağlayışlar ve yağmurlar hucum ediyorlar göz çukurlarıma Halbu ki; sadece sen olmalıydın Boşalan her yanımda... |
hep sevgi ve ışıkla kalın...