bir yolüstü özlemle örtük çiçeklerimin o dağ başlarında ürkekçe açan sarı mor beyaz al başımızdan savmaya yürüyorum pıtraklı yolları karartılmış günleri, geceleri değişim olsun istiyorum bulutlu yüzlerinde bülbüle yer açsın gül menekşe güneşli günleri doğursun sevdasını kanıtlasın papatya tepesi dumanlı, bağrı deşik dağlarımın uyandırmak istiyorum özlemlerini yeni türküler fışkırsın yiğit bağrından yeni halaya dursun yenilenen insanlar dağdan güçlü olsun adımlar tohumlar, ekimler, hasatlar dağdan güçlü yar uzatsın elini karşı tepeden yoluna girsin yol gün, yoluna el alsın elini eline eller tutulup kalmasın dil ay hanesine girsin karartılmış yüz sevginin doğuşunu seyredelim birlikte oğul kız bir seher vaktinde gülsün yar yaren alsın sazı eline kimsenin insanlığının elinden alınmadığını çalsın insanlığını hatırlasın bütün insanlık büyük hayal demesin hiç kimse doğu ile batının sarılmasına öyle ki, kıskansın sarmaşıklar nasıl düşünür görsün bir can diğerini düşümde köprüden geçiyordu ölüler aradım canlı çiçekli bir yüz canlı, capcanlı bir yol.. 17. 09. 2017 / Nazik Gülünay |
Şiir her zaman ki güzelliğinde, tat ve deminde
Hazan mevsimi değilde sanki ilk bahar gelmiş şiire..çiçeklerden bir demet
Kutluyorum yürekten
Sağlıcakla