Göz dikmişti arsızca bütün dünya yurduma
Nasıl sessiz kalınır böylesi bir duruma
Hasta adam diyerek pek hafife aldılar
Toplayıp orduları üstümüze saldılar

Uzanmıştı kolları dev bir ahtapot gibi
Kan gölüne dönmüştü memleketin mağribi
Yürüdü usul usul düşünmeden sonunu
Anadolu’yu almak sanki çocuk oyunu

Göstererek denizi ‘’şayak kalpaklı adam*’’
Diyordu bu toprakta kalmasın bir tek düşman
Ordular hedefiniz Akdeniz’dir ileri
Ölmek var bu uğurda dönmek yok asla geri

Kağnılarla taşındı gece gündüz cephane
Giden dönmedi geri oğulsuz kaldı hane
Bağrına evlat diye bastı mermiyi Elif
Yüküne siper oldu yazmasındaki motif

Pencere demirinden Mehmet’imin süngüsü
Göğsünün tam üstünde anasının bürgüsü
Vuruldu düştü yere düşürmedi bayrağı
Söz konusu vatansa dümdüz eder bir dağı

Sandılar ki dağılmış toplanamaz bu ordu
Ellerinden kolayca alacağız bu yurdu
Hesap edemediler Türk’ün vatan aşkını
O gün imha edildi düşmanın en şaşkını

Kazanılan bu zafer gösterdi ki dünyaya
Anadolu Türkündür dalmayalım hülyaya
Biz aldık dersimizi Başkomutan Mustafa
Ölmek için askerin dizilirken ön safa

İşte bugün o kutlu zaferin yıl dönümü
Nasıl unuturum ben geçmişimi dünümü
Az gelir karış karış eğilip öpsem yeri
Var mı ki bu toprağın bir eşi bir benzeri