Uzlet ÇocuklarıÇocuklar gitti, Kursaklarına salınan ekmek parçaları da. Pas dudaklı balığın, Gök semaveri devrildi. Asıp ağaçlara eski bir cümlenin yüklemini, Çocuklar gitti, Çizdikleri anneleri de. Gölgeler kaldı, Bir manifesto, bir darb-ı mesel, Jiletlerin üzerine kazınan. Gölgeler kaldı üzerine basarken uzaklaşan, Işığın mebran göğsünde. Midye dudaklı kadınlardı, anneleri. İnci yutası, gözleri cenin kokan. İnsan etine sunulan ücret: Dul bakışlı çocukların, Midye dudaklı anneleri. Herkes açıldı. Ellerinde biriken bambulu , Ve çorba kâsesine sığan merhametle. Uyruksuzlar mezarlığında; Annelerini gömen, annelerini yaratan çocuklardı. Falsız bir Esma vardı ellerinde, Cinlerini kaçıran mabetlere kalkan. Ve avdet vecibelerine sığınan, Çiğ gürgenlere asılan , Uzlet çocuklarıydı. Öldü Çocuklar. Anneleri de. Eskimiş dünyanın ahşap motifine , Son bir lâ yükseldi. Mahşerin arzına; Gazze’den Ararat’a kadar, Suriye’den Ciğerlerime kadar, İntikam büyüdü . Ahmet Serdar OĞUZ /TOKAT |
Kutlarım…
....................................... Saygı ve Selamlar..