Akrostiş ... Yitik öznederin çizgilerin ardına saklanan soğuk bir kayboluş var sanki içimde ki güneşin bile elleri çatlak uzansam da yakmıyor eskisi gibi sadece k’an kokuyor yanılmışlığım oysa ışığını kaybetmiş duaların kördüğümünde hâla yüreğim sarıl ki bana kirpik uçlarıma değsin sen kokan gülüşlerim sesimin koyusundan öpsün sessiz sevişlerim sen sarıl ki alnımın karasından aksın kaderim .... öksüzlüğüne doymuş sırılsıklam bir bulutun yitik öznesiydi aslında susturulmuş göğüs kafesimle inatlaşan öyle ki mum ışığına dahi razıydı bu şehir ceplerinde biriktirdiği yağmurlara yıldırım düşmeden önce az biraz soluklanmalı şimdi puslu bir gecenin en kuytu nefesinde ..... emel güneysu |
En şaheser mutluluklar,
en mümtaz duygular gönlünüzden hiç bir zaman eksik olmasın.
Saygı ve hürmetlerimle