Silikpıhtılaşmış bir yalnızlık içimdeki zihnim manasını yitirmiş kelimelerle boğuşuyor secde ediyor alnım kimliksizce aklım darmaduman hayallerin aksini aralayarak sonbaharı arşınlıyor gözlerim kanlı topuklarıma aldırmadan yürüyorum sahteliği kalıplaşmış tebessümlere iki yakamda kimsesizliğin elleri -öpülerek koparıldı kanatlarım nasılsa yarınlarımı koşuşturuyorum olmazlar koğuşuna ruhuma yapışan sancılarla sendeliyor soluğum omuzlarımı mesken tutmuş onulmaz karanlıklar ya ismi silik bir esirim burada ya da gardiyanıyım ömrümün ürküyorum ellerimden ellerim ki yolunu kaybeden bir kor avuçlarımda yıkarken sûrunu nefesime yâren oldu İsrafil sonundayım arş’a çıkan yolun ruh bitti emel güneysu |
Rabbin rahmeti bizi tekrar diriltti
Hesap vakti simdi...
Ben günahımın sen sevabının..
...Hadsizlik etmek istemem guzel ve anlamlı seçkiler harika siirdi saygıyla sairim...
.