GERÇEĞE TEVESSÜL
Kırk yıl oldu alışamadı dünyaya
Alışamadı hayata ve yaşamaya Sulu boyalar astigmatları çoğaltırken Göğsünde kadayıf telleri belirdi Üzerine mavi gezegen düştü Onu kaburgasından kavrayan kader Delinmiş iç organlar bıraktı ona Yorgun bir eski var hatırında Kulağında mezarlık şarkıları Üzerinden zaman geçmiş metruk eşyalar Arkasında yalnızlık, önünde yaşlılık Her fani, toprağa döner, dönüşür Gerçek, hüznün ardındaydı Sıcak ve soğuk hislerin ortası Hakikat, dengenin arkasında |