akrostiş dölü kelimeleren onulmaz acıların kokusuna gömülür usum lehçesi bozuk cümlelerin sahipsizliğinde ..... ciğerlerimden tükürdüm caiz olmayan türküleri biraz arabesk biraz da hicaz karıştırdım içine şizofren frekanslara dayadım kulağımı sonra gerdanı kırık kolyeler çizerek sesimin resmine omuz başımda unuttum ağlayan ellerimi aynalarda uyutarak gözlerimi eğreti bekleyişlerin eteğine düğümledim saçımı koyu renkli acılar avucumda sevişti sanki tenimin her hücresinde kızıl bir sancı es geçtim eflatun gülüşleri kurşuna dizerek kırılganlığımı prangalara gebe kaldı rüzgarında demlenen hıçkırığım kökünden doğurttum çiçekleri bu kez marazları öpüp kambur yolları diktim üstüme ve yeniden öldüm hiçe sayarak kimliğimi ..... şiir ölüsü kelimeler biriktirdi katran karası geceler duvarları tırnaklarıyla okşadı durdu emel güneysu |
Beğendim okudukça...
........................................ saygı ve selamlar.