akrostiş aleviellerinin yokluğunu yutkunurken benliğim sus oluşlar eylemlere soyunur dudağımda ve içim karanlık şiirlere yağar inceden kanatan cümleleriyle sırılsıklam.. "ölümün gölgesinde taşlaşıyor bu şehir.. " gecenin siyâhi yüzünde öksürüyor gökyüzü bugün kızgın bir rüzgar gökyüzünün koynunda göğsümün kırığına hapsettim senli sokakları sessiz sedasız .... saç diplerim aşina olsa da dibe batmış hüzünlere öfkeliyim küf tutan sancılarıma ağrılı bir günceyim çünkü ben içim güz alevi, tenim buz.. emel güneysu |