Yük TreniYolcusunu bekleyen İki göz ve bir arpacı kumrusu Akılla çizilen yolların yine kesişmediği noktalarında. Düşünmek benim işim,esigimde serzeniş çukuru Bazen altlardayım böyle bazen işe yaramaz haltlarda. Varsın konuşarak anlaşsın insanlar, Gözlerin değmediği bütün sözcükler yavan. Tek göz odamın penceresinden görüyorum ben umudu Sizin hiç posta güvercinleriyle dostluğunuz oldu mu? Gayesini bulmuş insanın bıkkınlığına tercih ederim beklemeyi İsterdim, kim doyuma ulaşabilmiş deyip sizi kandırabilmeyi. Adını koyamadığın kederin çözümü de bir o kadar anonim. Ben yitik baharı seçmişim ki kalemime düştü cemre. Bir de korunaklıyım ki sovmemden korkar aymazın her türlüsü. İki ayak sesim var ait bildiğim, biri onun diğeri doktorun. Sol tarafımda biraz baskı, yük treni gibiyim olduğum yerde. Vakit ilerlese de, yaşam bir kış saati ya yarım geçiyor ya da kalıyor geride… |
Damıtılmalı şiir
Yoruyor
Okunmuyor