Kumabana katılan ve benden eksilen herkes ruhumu acıtıyordu içten içe kırılıyordu unuttukları kalbim gözü kulağı ağzı vardı yaralarımın... kör sağır dilsiz konup göçüyorlardı kuşlar çatır çatır çatlatarak erik dallarını uydurulmuş bir masaldan daha feci mızıka çalıyordu fareler yürütüp peynir gemilerini üçü beşi olmaz görmesem ölmezdim böyle kuma düşmüş gölgeleri! sude nur haylazca |
defnetmekle defetmek arasındaki farkı görmeyenler
ey gafiller size gelsin bu şiir, size!
saygılarımla değerli kalem...
levent taner tarafından 10/27/2017 10:37:29 AM zamanında düzenlenmiştir.