Elifinyokluğun varlığı nefesim, sesim senin duruşunda b’aşka elifim kaldırır gönlümden dikenli teli gül inceliğinde nağmedir bülbül duyulur o ince o naif sesin kelebek kanadında toz mudur o savrulur uzağa ilk kanat çırpış alt eder rüzgârı sensiz günleri ilk rastlayış ilk bakış gibi cengi sonsuz maviliğe biter özleyiş bakışındaki nem ki yalnız elif dünyayı seversin ilk dönüşünde günlerin kurtulur yalnızlığından çiçeğin açmayı sürdürür yazda her an yeni bir tomurcuğa durur gel yine bu temmuz elifin gülsün yanakta gamzeye öpücük konsun söz aynı yerinde saz işvelensin sönmesin harlansın yüreğinde har gönlünde kızarsın o solgun narlar!.. 23. 07. 2017 / Nazik Gülünay |