ben.. güya kitap yazmış zavallı ahmak, bunak
ne kolaydır bizi tavlamak,
tüm çabam ismimin dipnotlarda yer almasıdır
bir “falan kitabınızda şöyle buyurmuşsunuz” diye duysak
mutluluk adam yerine konulmak mıdır?
mutluluğun doruklarındayızdır



bu yüzden değil midir, asistanlarımızın bize muti rolleri
zıt siyasi görüştekilere bile tahammülsüzlüğümüz
gel de gör; bu yeniyetme karşısında acizliğimi
hemen her cümlemde kusur buluyor, sözde köylümüz
mutluluk adam yerine konulmak mıdır?
mutluluğumuz utancımızdır



söz veriyorum yeminler ediyorum kendi kendime
bu köylü kızın gözünden bakacağım sözde fikirlerime
literatür böyledir diyorum bilgiç bilgiç, nafile
herkes ayrı anlar.. kırk delik açıyor her dediğime
mutluluk adam yerine konulmak mıdır?
mutluluk ciddiyetle okunmamızdır..



halime bakıp alaycı tavırlarla, “kıyamam” diyor
sarılıyor.. öpüyor, kahkahalar atıyor, halime gülüyor
ben ona bakıyorum, dinliyorum savunmalardayım
ömrümün sonbaharı, sana neler sunayım da, avutayım
mutluluk adam yerine konulmak mıdır?
mutluluk sevilmek sayılmakdır











VARSIN BİRİLERİ ÇOK GÖRSÜN EŞİNE