Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
bir nefeslik oyalanmalarda döküldü sırlar birer birer çıplaktı ayna artık göremezdi kendi yüzünü göremedi gideni aratırdı gelen gelene ilham olmadı geçti gitti yaşanmışlar ardı sıra acıyı bal eyledi insan tuz bastı yarasına
aynalar birer pencereydi baktığı göremediği dünya gerçeklerinde bir ümitle kendini aradı bulamadı yaşam bütün hikmetiyle akıp gidiyordu öylesine yalın ve anlaşılabilirdi oysa görmek istemediği hiçbir şeyi göstermiyordu gözleri tahminler yürütmeliydi artık kendi varlığıyla ilgili hayal edebilirdi bu mümkün olabilmeliydi en azından kapattı gözlerini
derin bir karanlığın ötesindeydi ölgün bir ışık vuruyordu yüzüne belli belirsiz bulutların arkasında bir çocuktu bir hayal giderek daha da uzaklaşıyordu başka başka gölgeler arkasında gülümserken yaşlı gözlerine gizlenmişti ölümün solgun yüzü donup kalmıştı öylece üşüyen ellerini uzatmak seslenmek istedi -gitme… kal - diye sonra soldu hayali ışığı söndü her yer geceydi artık
açtı gözlerini bir ümitle pencereden vuran karanlık girsin diye açtı perdeleri şimdi pencereden baktığı ve gördüğü yalnızca bir solukluk gece yalnızca kendi ruhunun karanlığıydı anlamıştı artık hiç bakamamış hiç görememişti aslında kendini oysa herşey onun yansımasıydı bir parçası yaşardı her yerde her şeyde görebildiğince gerçek göremediğince yalandı hepsi …
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
görebildiğince … şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
görebildiğince … şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Ön sözü ile insanın insan olma özelliği hem vurgulanmış hem de okuruna sorgulama şansı vermiş şiir. Öyle ki: Acıyı bal eylemek deyimi ile de insanın ruh doygunluğuna erişme yolunda ilerlemesinin baktığını görmekten ibaret olmayacağını bizlere dikte etmiş. Diğer bölümlerinde şiirin bence günümüz işaret edilerek harcanan hayatların giden ve gelenle artı, yerin dolup dolmamasıyla ya değer katacağı ya da bitmeyen özlemlere gebe boşluğunda kıvranmanın dayanılmaz hafifliği irdelenmiş.
Hayat işte deriz. İnsan işte deriz demesine derizde hayatta insanda bizleriz ya bile isteye ya işimize geldiğince ya da hepten unuturuz. İşimiz gücümüz bahane aramak olur maalesef. Beşerlik maskesi var ya hani veya bana değmeyen yılan bin yaşasın misali. Düşünülmez ki, sokmak yılanın sokulmakta insanın fıtratında var.
Değil mi ki biz her gücün üstesinden nasıl gelebiliyorsak altında ezileceğimiz gücümüzün üstünde şeylerde yaşayabiliriz. İşte bu yüzden bakmakla görmek arasındaki farkı fark edenlerden olmaya çalışmak erdem kazandırır insana. Nnasıl ki hiç bir cinayet kusursuz değilse hiç bir suç da cezasız değildir.
Şimdi empati zamanı. Şiirin finalinde de olduğu gibi neye baktığın ve ne gördüğün yani.
Muhteşem bir şiir hocam. Sizi okumak hep haz vermiş ve öğretisi baştacımız olmuştur tarafımızca.
Çok beğendim...
Yüce dileklerle.. Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.....