Beyaz elbisem
Yanlış
bir zamanda tanıdım seni Ve ıslaktı gözlerim hala. Sonra büyüdüm, Artık eskisi değil yüreğim. Olmayan sevdaların baş ucuna bıraktım, Bayram harçlıkları mı. Beyaz elbisem, Kırmızı ayakkabım yok artık. Hem ben; Bayram sabahları Kırgın uyanıyorum hayata. Yinede ağlamak yok diyorum kendime. Eğreti gülüşlerimi bağışlıyorum Yoksul çocuklara. Artık o" eski beni unuttum. Çoktandır hüzünlü şiirler yazıyorum kalbime. Ve yalnızlığımda Buna dahil"... Özge Özgen |