Suskapkara bulutlarla kaplıyken gökyüzü sus diyor sus bu Tanrı’nın işi öyle yazmış yazıyı sakla arkanda ellerini düşünme dumura uğrasın beynin güneşin açmasını bekleme söyleme karardığını göğün ama bu çiçekler güneşe muhtaç bu insanlar gün yüzü görmek istiyor istemiyor ihmaller zinciri boğsun karanlığın şimşekleri çaksın günlük güneşlik sansın yurdunu sokağa çıkmasın halk şehitler var başımız sağolsun demesin evine gömsün acısını ağlarsa analar ağlasın sen sus ey ülkem insanı acın nerdeyse haykır şükür, sağır değil kulağın sarayda oturanlara duyur derme çatma evlerde oturanların duyurulmak istenmeyen acısını.. 01. 06. 2017 / Nazik Gülünay Şiir biraz aceleye geldi, hemen yazmak istedim, yazdım. Bugün radyo TRt nağmede ’şehitlerimizi söylemeyin’ diyen sunucuya ithaf olunur. |
Zaten onlar, Yaratan tarafından gözden çıkarılmış olanlardır
Kutladım asil yüreğini ve eserini
Şiirin vesilesiyle tüm şehitlerimizi, minnetle, şükranla yad ediyor, kabirleri nur, mekanları cennet olsun
Sağlıcakla efendim