'imhâlat'gözlerimizi de alıp çıktık yola bu yol diğer hiçbir yola benzemez diyorlardı da inanmazdık bir gün dedik, o bir gün vardı ki bir günü, geldi; çattı vakti evveliyatı malum, eh biraz mürted teferrüd peki dedik, varmak için var olan var da, yola çıkan var mıydı başka? yedi gece de mahvolan kavmi ad için varmış meğer Hud mühim soruları sonra başkası sorsun, dur yahut. dinle bak, kendini dinle, vicdanını dinle seslere değil, sen de olana kulak ver anlamaya çalış nasıl yaşadığını ve aç kaldığını merhamete hayır tanrım olmuyor sesiyle ses miydi? hani? anlayamazken biz, geçti geçecek olan soyunuverdi tülleri ruhların, bir azap; ten benzer gamına gamlanıp olma mahzun diyenden padişahım çok yaşa! hünkarım var ol! ne dem bâki, ben yoluma gidem adaletsiz zulmü de görmüşem ne gam bâki, yeis utanır halinden yeknesak malum olan, biraz otur dedim şuraya gönül sözleriyle başladığımız bu yol biz de başta heme ost dem belâ dahi heme ez ost nâkıs kalana değin çalmıştı oysa kapıyı o dost taşı kardeşin dediğinle taşı gönülden sızlamayan yaraya denmez acı. fani olan şu suğra alemi, derdi kübrâ için bahane yine de etmeseydin bu kadar zulmü kendine dünyadan bekleyenler oldu da vefa, işte budur kıyasıyla anlayana. zulüm bile utanmıştır kendini bulana yalnız nutkumu tutan şu canavar etmez aman, demez vardır bir nigâhban çare niyazda, aczinde, zilletinde, orada kalışında hani hep orada, hiç yaşamayacakmış gibi yarını ne meskenet bu Rab, incitene bile söz bulmak yanlış kemâl odur ki, enâ lâ lâ olan asıl değildir zulme aşina varsa bir sabır, Ya Sâbur, eğri görünen ne onda ne bunda vaka bil ki aynanın karşısında. teessüf ederim de. otur bırak küfrü de, ağla kendi haline. |
bu şiir, insanın içinde sayfalarca çoğalırken; insanı ölesiye sükûta çağırıyor.
hep bi kez daha okurken, alakasızdır belki, şu şarkı eşliğinde dinledim şiiri.
https://www.youtube.com/watch?v=Bsl-YBSyxlc