Yıllar sonra bu şiirimin benden habersiz seslendirildiğini gördüm.
Bu sebeple paylaşmak elzem oldu.
Teşekkürler Mürsel Yücel...

’Yaz’ dedi sevgili...
Dudaklarınla avuçlarıma yaz şiirlerini
Dokunduğum her yer şiir olsun...
Nefesin kaderim
Saçlarım satırların
Ve tenime değen her rüzgâr kafiyeli olsun...

Yazdım...

Bir maviye düştüm ki bu sefer galiba deniz
Sarhoştu mavi... Mahşer gibi dilsiz...
Deniz eskidi kıyılarımda
Kıyılarım enkaz...
Bir aşkın enkazı
Çifte su verilmiş tortusu
Su katılmamış sancısı...

Bir şarkı söyle bana... Seni hatırlatmasın...

Lut kadar derine gömüldü hasretin ciğerimde
Oysa yüksek rakımlarda seviyordum kokunu
Ve yitik bir coğrafyada buluşmuştu gözlerimiz...
Hatırla...
Gözlerin ellerimdeydi...

Bir çift göze bir şehir gömdüm
Deniz sustu...

Sevdanın rengine durdu yaprağı çiçeğimin
Münzevi hislerim kıyama durdu...
Parmak uçlarımız tene ihanette ve aşka ibadetteydi
Bir secde uzağımızdaydı İlahi...
Uzansak tutacaktık...
Tutsak yanacaktık...
Tutsak kalacaktık...

Putlarına küs İstanbul aşığıyım
Elimde mavi bir kalem
Geceyi gündüzü sana boyamaktayım

Bir denize bir çift göz gömdüm...
Şehir sustu...

Masivadan uzaklaşıyor şimdi ruhum
Gölgesi düşüyor ömrümün gözlerine...
Gölgesiz üşüyor bir çift güvercin pencerende
Sevgili...
Düşürme gölgeni gözlerime...

Bir çift göze bir sus gömdüm...
’Sus’ sustu...

’Yaz’ dedi sevgili...
Nefesinle nefesime yaz şiirlerini...
Dokunmadığım yeri kalmasın aşkın
Bir nefeste solu gözlerimi...

/.../

Kaç umudu vurdum bir kül tablasında
Bir bilsen...
Kendimi kaç defa inandırıp bir günaha
Kaç mumu üfledim yatsı ezanlarımda...

Mavinin selası henüz bitmemişti
Sırf mavi diye
Yatağında vurdular bir nehri...
Legal bir eylemdi oysa
Terketmek adımlarında bir şehri...

İkra dedi aşk...
Hibe et hüzünlerini
Ve dön yüzünü aydınlığıma...
Acele etme...
’Aşk’ öyle kolay yazılmıyor bir seferde...

Aç gözlerini sevgili
Gözlerimle gözlerine yazdığım şiirlerimi
Tanrı’ya okumanın zamanı geldi...