Velev Ki...
- I -
Toprağın seni çağırdığını bilmen için Yerçekiminin bulunmasına gerek yoktu... Ve insanoğlu Yalnızca ölünce Tanrı’ya teslim oldu... Bu yüzden beyaz bütün kefenler Teslim bayrağı gibi... Ve bütün ölülerin çeneleri bağlı... Bir densizlik edip Tanrı’nın huzurunda Kalanların arkasından konuşmasınlar diye Biz bağladık ölüleri... - II - Güneşin bile prematüre doğduğu bu coğrafyada Bütün şehirler terk edilmeye hevesli... Ve umutlarını milli piyango bayilerinden satın alan bu millet Acıyı alnının ortasından vuran Birkaç fiyakalı söz yazmaya meyilli... Belki üç beş alkış Biraz da acının yaşanmışlığının filinta gibi resmi Yeter mi bilmiyorum Artmadığı kesin..! - III - Bazen ölüm gibi bir sessizlik olur Mezopotamya karanlığında Ama kimse ölmez Yalnızca çeneler bağlanır... Bazen de mahşer gibi bir çığlık Aman Allah..! Lakin kimse konuşmaz Yalnızca ölülere ağlanır... |
Bazen de yaşarken susarsın kimilerine