Zenb...
Bu şiir çokça hüznü barındırabilir içerisinde
Topal sfenksleri küsmüşken Kızıldenizine
Üstelik deniz, gözlerinin saltanatına son verircesine mavi
Kusabilir aklını
Kırık bir asanın dizlerinde...

Öpme...
Bu ağu çokça zehri aşılayabilir dudaklarına
Yoksa kim dayanabilir zamanın şaklayan kırbacına
Şakaklarında kırlaşan zamanın dayanılmaz kayganlığına...

İçme...
Bu şiir çokça üzümü barındırabilir içerisinde
Siyahın tiksindiği dağılan bir koku gibi sarhoş
Dağılabilir gecenin rengi bir kaldırımın dizlerine...

Zenb...
Sorduğun tüm sorulara
Verilen en uzun cevapmış gibi
Ellerindeki o ağulu mavi
O derin anlamları olan çizgiler...

Olay mahalline dönen bir kadın
Tavaf ederken göğümün solgun şiirlerini
Kâfiyesiz öptüğüm her kadın kifayetsiz
Ve her dudak biraz aruz, biraz hece...
Yokluğunun şerefine tattığım
Bu kaçıncı ten
Bu bilmem kaçıncı gece...

Zenb...
Sol yanıma misafir,
Yatıya kalan arsız...

Damarımda inleyen kan
Rengine şirk koşar
Ki tutucudur gökyüzü...
Bilinir!

Zenb...
Başka türlü bir yaşam ihtimali
Bu gözlerindeki...
Kalbim,
Camiye dönüştürülmüş
Bir kilise şimdi...