Beni Deniz Tutar
kıyamsız bir ihtilâl gözlerin
fikrime işlenmiş nakkaş belâsı... bir ben kendimi sevemiyorum şakaklarıma düşürdüğün yıldızları avuçlarımda söndürüyorum... gün iltihaplarken uykusuz yaralarımı sustalı damarlarına yazdığım adın siliniyor kılcallarından kan olup akıyorum... dudaklarımda bestesi çoktan sönmüş bir sigara evlât edindiğim bir gece daha... dindirmiyor yağmurlar alnımdaki ateşi ki gece; kibarlığı elden bırakmayan üçüncü basamak fahişesi... makyajı akar mı? yağmur yağsa Tanrı ağlasa.. kurur mu? bileklerindeki kiralık çivi izleri... pas mı tutar? kan mı tutar? kir mi tutar? sen... öyle mavi bakma... beni deniz tutar... |