Eylülü özledim
Eskiden,
Her gün ve yeniden, seveceğim birileri olurdu. Ekmek kokardı sabahları, Akşamları sardunyalar dağılırdı etrafa. Şimdi kimi sevsem yorgun, Ve yaralı. Dahası yalnız. Papatyalar ölmüş olmalı, Karanfiller solmuş. Aralık gösterdi işte gerçek yüzünü. Düştü maskesi kalbinin. Üşüyorum! Eylülü özledim ben... Özge Özgen |