Buğusandık ki; mutlu resimler biriktiriyoruz yığıla yığıla acıyan yalnızlığımıza vazgeçtiğimiz, aşkların vebalini taşıyan geçer sandığımız yaralar sarmalayınca ruhumuzu içimizin seyrinde için için biriken yağmur eksiğiz eskittikçe birbirimizi sessizliğin zulmü vurduğunda yıkılacak duvarlar üzerimize bir nefes ararken yanıbaşımızda içimizdeki sesi duymaktan çoğalıp çoğalıp boğulacağız! sude nur haylazca |
Kalabalık ama yalnızlığın, kalabalıktan çok olma hali...İnce, uzun bir şiir fakat eksik kalma pahasına hayata devam etmeli insan...
Sevgilerimle