iğde mevsimikapıma ayrılık bakışlı hüzün soluklu bir yüz taktım bu aralar nereye gidersem gideyim kapı kapalı vuruyor yüzüme yüzüme kaybettiklerimin acısını iğde mevsimidir bu batan dallarında emsalsiz bir sukut yanan iğdeler bile bozamıyor bu sessiz hüznü yollar açılıyor önüme hepsi aynı yere çıkan fakat farklı yamaçlardan dolaştıran igde mevsimidir bu zehirli zaman küskün gökyüzünde bulut siyahı donmuş çalı dikenleri yüreğimde sahipsiz bir zemheri ayazında bitmeyen yollara bağlanan ümit sancıları ve yargısız düş infazlarında sıra bekleyen ölüm hasretleri serçe intiharları aklımın kıyısında yorgun hatıraların ayak seslerinde yarım kalmış dualara açılmış ellerim yorgun hiç gitmeyen bir ağlamak hissi ah tanrım ! bu mevsim ölmeli belki de igde mevsimi gözlerinde … Şiiri bütünüyle birlikte kaleme aldığımız değerli kalemdaşım Ayşegül Aşkım KARAGÖZ’e minnet ve teşekkürlerimle ... Ayşegül Aşkım KARAGÖZ & Mert YİĞİTCAN 27 mart 2016 |
.................................................. Saygı ve Selamlar...