...

En son kırmızısında bıraktım karanfili
beyazını okşarken papatyanın
gökyüzünü hapsettiğim gözlerimden
narin bir hamleyle çözdüm hüznü
sanırmısın ki cezasız kalacak zulüm
en son bir çiğdemi fidelerken buldum ellerimi
soğuktu toprak, hafif deli.

Sersem bir alarçinim yapraksız dallarda
ki dağlardan yuvarlanan öksüz kumum
sorulmasın nedeni ve niçini
susulan her çığlık kirpiklerimde yankılanıyor
resimler solgun bir köşemi tamamlarken
bir güvercin oluyor annemin kâlbi
balkonumdan topluyor hasretlerimi
hasretim ıslak, ellerim hafif gri.


En son unuttuğum anıdan topluyorum aklımı
göğsümde çürümüş bir menekşe moru
hangi vakte sakladım bilmiyorum
vakitleri ertelediğim raflar geliyor üstüme
prangalara ayaklarımı çok yakıştırıyorlar
seviyorlar karayı kaderimde delice
koparamıyorum bağlanmış örfleri
pamuklar seriyorum irin akan yaralarıma
beklentilerim okyanus, beklemeler koyu flu.

Sözlerimi efsunluyorlar görkemli
bir ak oluyor bahtım bir ebruli
en son bıraktığım topraktan alıyorum canımı yine susarak
oysa haykırarak son kez ölmek istiyorum
içimdeki hira’nın kapıları t’uzak
kocaman ç’ağlıyorum ateş dolu gözlerle
dışımdaki cehenneme yanıyorum
bitmek istiyorum kendimce
sabrım leylak bir koku oluyor
tecelli sanıyorum beklemeyi çıkmaz sokaklarında dünyamın
ölümsüyorum teselli saydığım şiirlerimde
kalem ecelim oluyor durultarak fırtınalarımı
bir uçurum kenarı parmaklarım
sayfalar uçuşuyor aklımın çatlaklarından
gök’yüzü sesim oluyor, sükûtum hafif mavi..

..

lssızlığımdan söküp bir fona hibe ediyorum iç çekişlerimi
ilmek ilmek g’örüyorum bahtımı notalarda
mevzu çok gri..


.