Yine geç kaldığım bir şiir;- belki de şiir bu ânı bekledi-


''Anlatsam inamazlar oğul, masal derler Masala inanmazlar, masalı yalnızca dinlerler. Sanki hakikati bilirmiş gibi, sanki hakikatin sırrına ermiş gibi, masala inanmayan gerçeğe inanır mı? '' Ne zaman bir masal okusam ve/ya görsem 'O' Şairin alıntıladığım bu satırlarını anımsarım.
Masallarla büyüdük,bizimle birlikte masallar da büyüdü. Lakin biz büyürken eksiliyorduk aynı zamanda;masallar ise çoğalıyordu durmadan.

Her şeye rağmen masallara olan inancımızı yitirmedik;çünkü bir tek onlar yalan söylemezdi bizlere.-öyle düşünürdük-Bu yüzden hep masallardakine benzer bir prens/presnses bekledik.Bir gün gelecek ve penceremizi tıklayacak...

...


''Her masalın ,her söylencenin uzun uykusunda bir uyanma vakti vardır.Ve o gelmeden girişilen her eylem bir serüven yalnızlığı olarak kalır.Öyle anılır.''

Öyle anılmak ister belki de.Hani Şair'in ifade ettiği gibi;
'ak sakallı, gözü yaşlı yakın geçmişlerle vedalaşılır
çıkılır b/öylece masalın kerevetine' susmak gelir içinden;ama...Evet ama'lar peyda olur işte.Bütün masalların sonu birbirine mi benziyor;yoksa birbirine benzettiğimiz için mi aynı sonla bitiyor?


Ve zamansız gelen pişmanlıklar,eksik söylenmiş sözler ve umutlar...Hepsi masallarda karşımıza çıkar.Sonra zamanı baştan sarmak isteriz.Boşlukları doldurmaya çalışırız.Oysa, 'O' Şair'in ifadesiyle; o boşlukta eksilen yine bizleriz.


Sanırım bizim de masalımız bitti,o gerçeklerle yüzleşmeden...

Ben aldım almam gerekeni O masaldan...

Ya siz?

"hayat bir ürpertidir kuytularımda
hayat ayak sesleri uykularımda
hayat bir özleyiştir umutlarınla
sırları gizleyiştir kuşkularınla
...
hayat yanılgıdır duygularında
...
hayat bir aksi seda uçurumlarda
dağılır paramparça karşı yarlarda
bir üçüncü göz gerek hayat sevgidir
çöz artık gözlerini oyun bitmiştir."

Kim nasıl anlıyorsa odur yaşam(ak) aslında... 'doğru mudur, yanlış mıdır?' Ne getirir, götürür? Yaşanmışlıklar/yaşanmamışlıkların geride, yürekte bıraktıkları nelerdir? Bunun cevabını da yaşamın, hayatın, zamanın kendisi verir aslında. Sorunun kendisi de o, cevabı da... Zaman koşarak gelir sana. bir bakarsın gün doğmuş.. Anlamaya çalışırken gün dönmüş yüzünü... Gökyüzündeki yıldızları farkedersin. Geçip gitmiştir zaman, anlamadan, sen beklerken...
"zamanı kontrol etmek, hayatı kontrol etmektir" diye not yazan içinde saat bulunan bir hediye paketiyle.. El sallamak isterken oynatamazsın bedenini. yıkılırsın...

Arayışların sessizliğinde girdap misali ve sihirli bir masalın kerevetine çıkılıp, kaybolunup gidersin içinde...

Okumak ayrı bir keyifti.. Dinlemek ayrı...
Şiir okuttunuz bize 'Şiir'. Teşekkür ederim kendi adıma.
Layıkıyla hakkıyla düşmüş güne, yakışmış/yaraşmış yerine. Kutlarım çokca.

Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz Sevgili Şaire(m).
Saygı ve sevgilerimle...

Tema öyle ağır ki nasıl konuşurum diye düşünüyorum ..


Devası olmayan bir derdin soluğunda kara bağladım sanki ciddi ciddi garipsedim halimi ; çünkü bunun ne adını bilirim ne de yaşanmışlığını. Kalemin mevzu ile ilişkisini bilmiyorum ama benim durumumda olup da bunu yazabilmişse – yani tam etraf nötr haldeyken yazabilmişse- hakikaten helal olsun ifadesini kullanacağım ilk kez. Şiir yazarken elbette hep yaşadığımızı anlatmak gibi bir mecburiyetimiz yok, merak edip de araştırıp öğrendiklerimizi de yazarız duyduğumuz bir çığlığın adını da sorgular ona da kafa yorarız – kalp yorarız- vs. vs. ama dışarıdan konuk olup da mürekkebi sıçrattığımız sayfaların sahipliğine soyunmak çok ve de gerçekten çok zordur. Bir kere hiç yaşamadığınızı yazıyorsunuz, yok yani ne yaşandı bilinmiyor , dökülen yaşın ya da dibe vurmuş hayatın nefesi nasıl alınır verilir bilinmiyor – mesela göz yaşını anlatmaya çalışırken hangi renkte aktığını bilemeyiz ki yazamayız da hakikatli bir çalışma olmadı mı da sırıtır şiir diye sunacağımız- ve bu bilinmezlik içinde yazılıyor kısacası, kutluyorum yüreğini.


Bir pencere de ben açsam nasıl karşılarsın bilmiyorum ama gerçekçi bir pencere, dinle..


Şu şiirin selama durduğu memlekete bir de şöyle bir şey ekleseydin keşke; o kuşak bağlanırken kanın elinden bir de dışarıdan saklanmış gizlice izleyenin varsa. Fazla açmayacağım bunu anlayacağını ümid ediyorum. Bunu söylememin sebebi de bir hafta öncesinde aynı hikayeyi duymuştum , geçelim duymuşluğu yaşayanla birkaç gün geçirdim ve sana söyleyeyim ki bu şiirin basıncı ile eş değerdi kapatıldığım odanın üstüme çöküşü. Kızımız evlenmeye hazırlanıyordu çok kısa bir zaman kalmış ben çok mutlu gördüm hani çok gülüyor, -sözde- sevdiğiyle de iyi anlaşıyor ve inan öyle mutlu olmuştum ki ne kadar da güzel demek ki gerçekten sevebiliyormuş insan isterse ama gör ki bir gece açıldı sandığın mezesi. Anlatırken kendini inan benim pas tutmuş ağrım bile unutuldu o gece gözlerim doldu resmen ağladım oysa bana gülüyordu ağlama bak ben iyiyim diyordu. İçimden dedim ki sen şimdi rüya görüyorsun hele bi atılsın imzalar da ben öyle göreyim seni…



Bir giysi alacağın zaman ya da yemek yeneceği zaman yapacağın tercihlerde birilerinden fikir alman olağandır hani normaldir evet belki öylesi daha iyi diye düşünebilirsin ama ! ama! ; şiirimizin teması yani anlattığın , örgülediğin durumda


Hayati konularda yapılabilecek en büyük hata derler buna. Nasıl mesela bakalım; yeni bir eve taşınıyorsun ve birileri burası daha iyi diyorlar , rutubeti yok, güneş görüyor vs. içinden diyorsun ki ben çok güneş alan evde oturamam ama idare eder alışırım bu söylediğim çok ama çok normal evet alışabilirsin , güneşi de sevebilirsin ama kimse kusura bakmasın “koca” turşu gibi tuzda bekletilince tadında bir şey değişmiyor. Bunu söylememin sebebi şu ki Hakk’tan başka emir koyucu tanımam , ölüm mü diyecek birileri hadi ordan zaten ölmeyecek miyim bu zaten oluyorsa madem niye birileri istiyor diye hayatımı zindan edeyim ki ve bu dediğimde olduğu gibi öyleli hallerde kimse sabra güvenmesin ömrün biteceği vakit yaklaşırken bakarsın ki elde var sıfırın babası sıfır..


En büyük hatamız bu oluyor işte . Bu şiirde saklı olan sitemin gibi sitemler de işe yaramaz şimdi dersin ki Havin de yaşamadan bilmeden konuşuyor sana derim ki evet doğru yaşamadan ama bu yaşamamamın sebebini de direnişi olan soyumdan bilirim. Yok ağaymış paşaymış bilmem neymişin emri mermi yazmaz sökmez bize hiçbir şeyleri ve de kimse ömrünü kimseye borçlu değildir . Sosyal bir acı bu evet ama annelere ve babalara çok iş düşüyor ki bu sebepli durumlarda genelde babalar şam babası gibi bir şey oluyorlar ya da derler ya iskele babası hani sadece korkuluk namına hesap konuşturuyorlar da anneler yanarlar..Eksiğimizi görmeli..



Ve gelelim sahife-i şiir’e:


Yine düzenden başlayacağım ciddi ciddi kutluyorum hiçbir hata yoktu yazımda çalışmalarımız gördüğün gibi meyvelerini veriyorlar. Bir iki harfimiz yolu şaşırsalar bile dalgınlık de buna çünkü çok çalıştığına inanıyorum – evet sabah akşam çalışmıyorsun ama aklın bunun olmasını gerektiğini söylemiş sana ki bu da yeterli-. Yazımda dediğim gibi göze batan, okurun aklını bulandıran bir durum yok yormadığın için teşekkür ediyorum. Kullandığın kelimelere ve de kattığın , uyandırdığın anlamlara da hayran kaldım.

“Dertler dibi delik dibekte dövülür hırsla
suyu çıkan her dilek beyazla süslenir ustaca
baş göz edildiği bir çift göz altında
körpe bir can kurban olarak yollanır ak duvakla.”


Misal nasıl işlemişsin kalemin incilerini hakikaten çok güzel ve de yine söylemek istiyorum ki sen de bağırsan da sesi duyulamayacak olanlardansın. Farklı bir duruşun var. Şu aldığım yerde gözümün önünde beyazlar içinde dalgın bir çiçek belirdi ve de ahı ve de etrafında gördüklerinin yalanlığına bakışı…Neyse yine girmemeli yoksa çıkamayacağım işin içinden.



Dediğim gibi başarılı bir çalışma sunmuşsun bizlere , kutluyor ve de daimini diliyorum.



Sevgimle.







**Havin_** tarafından 2/27/2010 8:41:04 PM zamanında düzenlenmiştir.