" Zaman öyle cimri ki bir saniyesini bile vermiyor geri " ki seni almak zamandan anne! her nefeste ölüm gibi...
Olmaz dedim dayanamam yokluğuna...
- hiç insan kendini dünyaya getirenden ayrı yaşar mı ayrılır mı et tırnaktan alabilir mi nefes !
oldu kırıldı kolum kanadım masum bir serçe gibi ayrıldı et tırnaktan da yandım gidişinde gelin ettim sabrı öfkelerime da’yandım s’onsuzluğa
küstü dilim alfabenin o üç harf, iki hecesine a’dan başlayıp e’de bitti son tınısı sesimin
dondu aklım anne köşesinden koptu yüreğim yerinden zillete döküldü sözlerim öldü saatimde zaman sustum öyle bir sustu’m ki tüm susmalar utandı sessizliğimden
şimdi herşeyim yokluk hatta yokluğa sığınıyorum kalabalık zamanlarımda yokluğun şifâsal zehrini enjekte ediyorum damarlarıma bin promil ölüm naklediyorum ruhuma
olmuyor tutunamıyorum anne hayata dualar edip, adaklar adıyorum ve hâr bir âfetten var oluyorum yine her seher vakti
bir rüya olsun diyorum bunlar kabus sonrası mesela sen annem ansızın öp gözyaşlarımdan sil sızan sensizliğimi yanaklarımdan ısıt üşüyen yanlarımı gelişinle ve söz ver bana sakın bir daha ölme emi rüyalarımda da olsa ...
Annesizliğimden...
Şiir ile teselli bulmaya çalışan yorgun yüreklerinize hüzün koydu isem bağışlayın, beni anlayan tüm yüreklere selam olsun ve seçki kuruluna annem ve tüm anneler adına teşekkür ediyorum...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Elbette ki sevdiklerimizi kaybettiğimizde göz yaşarır, kalp sızlar, ne gelir ki elden giden de asla geri gelmez ama biz gideriz tabii iki dünyalıysak. Bu okuduğum ''şeyi'' bir şiir olarak değerlendirmiyorum. Şiir yaşanmışlıktır der üstadlar, belki de o yüzden bu yazı tüm okuduğum şiirlerden daha duygusal ve içten. ALLAH annenizin mekanını cennet eylesin onu en güzel şekilde ağırlasın, Allah'a emanet olun selam ve saygılarımla!!!
SON OLARAK KENDİME '''çekmediğin bir acı hakkında asla yorum yapma''' diyorum..
Şiire nereden baksam ince bir sızı alıp sürüklüyor.Biliyorum kelimeler kifayetsiz kalır bunun yanında. Yani anlatmak o kadar basit değil. Ancak bakar bakar durursun.Ve şimdi Murathan Mungan’dan bir alıntı yapsam,sonra da çekip gitsem…yok yok O’ en çok babasını severdi. Burada ise bir Anne var. O yüzden tutarlı olmaz.O zaman ne yazmam gerekiyor? Ama şuan yazıyorum;ne yazdığımın pek bir önemi olmasa da.
…
İki taraftan da ateş fışkırıyor yanaklarımıza:Nâr ve Hâr.
Yakıyor be şair.Her ne kadar yüzümüz ıslak olsa da gözyaşlarıyla.Peki ya kuru yüzler ne yapacak? Nasıl dayanak bu ateşe…?
Hani, annenin vurduğu yerde gül biter, derler ya. Gül biter mi onu bilemem,en nihayetinden gözlerimiz bu kudrete sahip değil.Ama kokusunu her daim alırız.Belki de asıl önemli olan gül değil kokusudur. Tıpkı bedenin değil de ruhun duruşu gibi.İşte o koku ruhudur o gül’ün.
Gül kim?
Cevap vereyim: Anne.
Hepsi bu kadar mı?
Bir başka gerçek varsa da o da Anne’ye dokunuşun çok katmerli. Yukarıda kelimeler kifayetsiz kalıyor dedim ya öyle işte,anlatmak güç.
narına yandığım güzel insan, gene yaptın yapacağını, yüreğimi dağladın gene:(
yazdıklarının üzerine edecek sözüm yok dostum, sayfana sevgimi bırakmaya geldim sadece...
tüm kalbimle kutluyorum yüreği anne sevgisiyle dopdolu bu güzel insanı... ruhu şad olsun anneciğinin, anneciğimin ve hayatta olmayan tüm annelerin:( her daim sevgimle...
bir rüya olsun diyorum bunlar kabus sonrası mesela sen annem ansızın öp gözyaşlarımdan sil sızan sensizliğimi yanaklarımdan ısıt üşüyen yanlarımı gelişinle ve söz ver bana sakın bir daha ölme emi rüyalarımda da olsa ...
Annesizliğimden...
AHH BENİM NARIM!! YAKTIN NAR_I ATEŞDE KÜL EYLEİN SOL YANIMI ÖPÜYORUM ŞİİRİNDEN VE YÜREĞİNDEN CAN
''Şiir ile teselli bulmaya çalışan yorgun yüreklerinize hüzün koydu isem bağışlayın, beni anlayan tüm yüreklere selam olsun''
Başta en zayıflığımıza vesile olduğun için Allahım râzı olsun Ve Aleykümselam…
Ve can'ım... Hem yazmasını çok istediklerimdensin bu bir Hem yazarken ( anneye) azalacak korkusunu çektiklerimdensin bu iki Hem yazarken inancına en çok güvendiklerimdensin bu üç…
Abla diyorsun bana kardeşim diyorum sana (kardeşimsin)
Dedim biz hangi vakit annesiz kalmıştık?
‘’Yer, Mekke ile Medine arasında bulunan Ebvâ Köyü; tarih, Milâdî 576.’’
Ne demişti son nefesinde annesi
‘’Her yaşayan ölür, her yeni eskir. Yaşlanan herkes zevâl bulur. Herşey fanidir, gider. Evet, ben de öleceğim. Fakat ismim ebedî yâdedilecektir. Çünkü, ter temiz bir evlâd doğurmuş, arkamda hayırlı bir yâdedici bırakmış bulunuyorum.’’
Ne demişti O’na Ümmü Eymen
"Üzülme, ağlama, canım Muhammedim," dedi. "İlâhî kadere karşı boynumuz kıldan incedir. Can da Onun, mal da. Hepsi bize emânet. Emâneti nasıl vermişse, öyle de alır."
Ve ne demişti daha 6 yaşındayken
"Ben de biliyorum. Onun hükmüne her zaman boyun eğerim. Fakat anne yüzü unutulmayacak bir yüzdür. O yüzü tekrar göremem diye üzülüyorum" dedi. Sonra da derhal kendini toparladı ve gözyaşlarını silerek Ümmü Eymen'e "Haydi, o emâneti Sahibine teslim etti. Biz de onun na'şını toprağa teslim edelim, rahat etsin"
O’nun annesizliği bize sabrın gücün merhametin duanın ferahın gücün ilk öğretisi olarak kalacaktı canımız yanacaktı -sabır- dizimiz (suyumuz) olmayacaktı -sabır- baş dar yerlerde sıkışıp kalacaktı -sabır- direkler sızlayacaktı -sabır-
Sonra sabıra merhamete duaya burda olmasada feraha ( O’da burda ferahlamadı) güce -yüceliğe- ulaştıracak…
Alıştım yokluğuna ama unutmadım, unutulmuyor, unutmayacağımda... öyle ya hiç insan kendini var edene vesile olan kutsallığa unutma perdelerini çekebilir mi değil mi..
isyan (!) haşa isyanı kaç sandığa koyup kacbin kilit vurdum bilsen ki dilim teleffuz etmesin diye...
Asla olmadı isyanım arada bir bulutlanir havam ve bulanirim yağar gürlerim ama içimden-kimseler duymaz- bu defa diyorum sanırım sesli düşündüm yoksa bu denli yankilanmazdi kalbimin virane duvarları dostların teselli sözleriyle...
Abla dediğim yegane yürek, öylesin ki doğruları kalbime aşılayan tesellilerine hep muhtacım...
var ol hep öpüyorum yüreğinden saygı ve sevgi ile.
Alıştım yokluğuna ama unutmadım, unutulmuyor, unutmayacağımda... öyle ya hiç insan kendini var edene vesile olan kutsallığa unutma perdelerini çekebilir mi değil mi..
isyan (!) haşa isyanı kaç sandığa koyup kacbin kilit vurdum bilsen ki dilim teleffuz etmesin diye...
Asla olmadı isyanım arada bir bulutlanir havam ve bulanirim yağar gürlerim ama içimden-kimseler duymaz- bu defa diyorum sanırım sesli düşündüm yoksa bu denli yankilanmazdi kalbimin virane duvarları dostların teselli sözleriyle...
Abla dediğim yegane yürek, öylesin ki doğruları kalbime aşılayan tesellilerine hep muhtacım...
var ol hep öpüyorum yüreğinden saygı ve sevgi ile.
İçimizde hiç onarılamayan yıkık bir harabedir ve annesizlikte hep erken bitiririz çocukluğumuzu kendimizle birlikte erken büyütürüz içimizde yetim kalmış sokak oyunlarının düşleriyle ardından koşarken yaşamı Kime gitsek Kime dönsek yine annedir içimizdeki çocuğu okşayan...
Kısaca "Yağmurun tam ortasında" kaldığımız Ekmeksiz şehirlerin üstümüzde gezinen en Allahsız bakışıdır annesizliğimiz...
Teşekkürler seçki kurulu...
Tebrik ederim sevgili şairim sizi ve güne düşen güzel dizelerinizi Emeğine Yüreğine sağlık Selamlar...
Düz yazı niteliğinde okudum..şahit oldum annesizliğe..
Anneler gününün yakınlığında doğaldır bu hissiyat..ki ne zaman babalar günü gelse aynı duygu yoğunluğunu yaşarım..hiç sevemedim özel günleri sırf bu yüzden!
Niyetin nedir nâr... İki güldümse kırk ağıtla mı karşılayacaktın hep..
Bâzen bütün tanıdıklarımla küsesim gelir, herkesi öteleyesim gelir; dışarıdan sevmek için. Sıradan bir hüzün olsun deyi bana verdiği, hiç unutmayayım ama benimmiş gibi de saplanıp kalmayayım.
Çok mu bencillik oluyor dersin..
Kızmam.
Sen bilmiyorsun çünkü, annesizliği aklımın duvarlarına çarpar misâl tahayyüle zorladığında ne hissettiğimi ve yine bilmiyorsun sanırım.. İnsanları alan toprak değil ki; yıkayandır o. Huzur ile, tanımadığımız aşk ile..
Ve istediğin için yazıyorsun, toprağa gideni istediğin değildir aslında .. Toprağa gitmektir isteğin. İnsan için öyledir. Su ferahlatır toprak ısıtır değil mi? Nedendir dersin..
İsityorsun ki toprak bize de aksın, okuyana. Topraktan elektrik derler.. Anlamam. Toprak kor ile kardeştir hâlbuki, ötesine ilim gerek.. Bense oracıkta sersefil, hancı yürek..
Sen çok söyle. Okuduğun kadarına bakmıyorum. Söylediklerine katarak söyle. Yapabiliyorsun zâten.. Dahası olacak, rengi de göreceksin belki... Umûd ediyorum..
Böyle karışma ama, kelimelerin yürüdükleri cadde bir olsun. Dağılma, yazıyorsun madem yaz sâdece, ağlama! Sen ağlarken kurşun dağılıyor(bu ciddi bir eleştiridir, dikkate al; kardeşimsin çok söylemeyeyim..)
Hani iş başka aşk başka misâl.. Ağlayacaksan bekle kurusun gözlerin. Sonra anlarsın ki yazmak ile bir nasılsa, öyle mâdem önce ağla sonra kâğıdı yarala...
Anlayacağını bildiğim için susuyorum, biliyorsun değil mi..
Bazen kör alevlerin yükselisidir kor kalemime yansıyan yazmayim etmeyim diye kendime kurduğum setler vardır benimde, tutuşan bir aklım var en ucundan mesela birde.
Kimselere yaklasmam dolayısı ile sıçramasın közler diye sesli konuşmam rahatsız etmeyeyim dertelerimle diye ve sessizligimle dolanırım heybeme koyduğum bir kaç umut ve ümit ile.
Ne kadar sessiz kalabiliyorum orası muamma ama bu defa sesli düşündüm sanırım.. şiirin altinada yazdığım gibi hüzün bıraktı isem yorgun yüreğine affola sevgili Havin.
Bazen kör alevlerin yükselisidir kor kalemime yansıyan yazmayim etmeyim diye kendime kurduğum setler vardır benimde, tutuşan bir aklım var en ucundan mesela birde.
Kimselere yaklasmam dolayısı ile sıçramasın közler diye sesli konuşmam rahatsız etmeyeyim dertelerimle diye ve sessizligimle dolanırım heybeme koyduğum bir kaç umut ve ümit ile.
Ne kadar sessiz kalabiliyorum orası muamma ama bu defa sesli düşündüm sanırım.. şiirin altinada yazdığım gibi hüzün bıraktı isem yorgun yüreğine affola sevgili Havin.
- hiç insan kendini dünyaya getirenden ayrı yaşar mı ayrılır mı et tırnaktan alabilir mi nefes !
insan yüreği kabul etmesede yaradan alıyor verdiğini çok duygulu yürek sızlatan dizeler Allah nur içinde uyutsun merhum anneciğinizi ve rahmete kavuşmuş annlerimizi duygularınıza sağlık . selam sevgiler.
bir rüya olsun diyorum bunlar kabus sonrası mesela sen annem ansızın öp gözyaşlarımdan sil sızan sensizliğimi yanaklarımdan ısıt üşüyen yanlarımı gelişinle ve söz ver bana sakın bir daha ölme emi rüyalarımda da olsa ...
CANSIN SEN ! TÜM KALBİM VESEVGİMLE TEBRIKLER CAN TANEME
Okudum okudum... Okudukça sızladı taa derinlerde bir yer... Sevdiklerini kaybetmemiş, ölümün soğuk yüzünü görmemiş tatmamış yaşamamış olanlar anlayamazlar ne kişiyi ne yüreğini, neler çektiğini ve zaman denilenin yürekten ne çok şeyi götürdüğünü, götürürken ardında derin izler bıraktığını... Ben anlıyorum sizi :(( Okudukça sızladı yüreğim. Kapanmayan yaram babasız yanım yeniden kanadı:((
"da’yandım s’onsuzluğa" Dayandım dayanmaya da nasıl yoruyor sensiz hayat ahh bir bilsen anne (babam)... Uyamıyorum hayata başka insanlar gibi olamıyorum. Bunca ciddiye almasam hayatı-ölümü bunca y'anmasam diyorum! Kendi kendime bunca acı vermesem diyorum. Diyorum demeye de; Olmuyor anne olmuyor! Çünkü dolmuyor yerin, kimse sen değil kimse senin gibi koşulsuz karşılıksız sevmiyor kimsenin büyümeyen küçük kızı olmayacağım.
Senden sonra sevmez oldum özel denilen günleri. Sevmiyorum! Çünkü daha çok dokunuyor öyle zamanlar, yokluğunu sensizliği yalnızlığımı yanımda olamayacağını ve geçen zamanın unutturmadığını yokluğunun derinleştiğini ve artık sana sarılıp kokunu duyamayacağımı tokat gibi yüzüme vuruyor...
Herşeye istese de-istemese de alışıyor insan. Kabulleniyor çaresiz. Her şeye alıştım da bir senin yokluğuna alışamadım annem... Ama üzülme ne olursun bir yol buldum kendimce. Ne biliyor musun! Hep geri dönüşlü zamanlar yaşayıp senli yıllara dair an(ı)larımı taze tutuyorum, onlara tutunuyorum-sığınıyorum yüreğimde... Sonsuz karanlıkta ışıklar içinde olasın anne.
Kimler gitmiyor ki ömrümüzden kimi ölerek kimileri kalarak.Hep bir uğurlama telaşı yüreklerimizde,kapı önünde hazır beklemede gözlerimiz.Ne diyeyim Nar-ı çiçek ne ...
bir rüya olsun diyorum bunlar kabus sonrası mesela sen annem ansızın öp gözyaşlarımdan sil sızan sensizliğimi yanaklarımdan ısıt üşüyen yanlarımı gelişinle ve söz ver bana sakın bir daha ölme rüyalarımda da olsa...
BENİM DE KANAYANIMA TUZ BASMIŞSINIZ ŞAİR DOST: Çok güzeldi şiir olarak .
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.