akrostiş cehennemigöğsüme bıraktığın kor-u bil diye söylüyorum yaşama sebebimsin ya sen, kör bir kurşunum var kalbimi defalarca vurmak isteyip sonra vazgeçtiğim.. hem ne fark eder ki yüreğimde gezdiğin yollar kan revan içinde artık meğer taş tutan kalbin, çoktan öldürmüş beni.. kanadı kırbaç tutan rüzgar, ellerimi ayırırken tenimden bilemedin bir adım sonraki bilinmezliğimi.. -hangi cehennemin ateşiydi o nâr’ın, hiç acımadan yaktı benliğimi.. bilmiyorsun saatler, can’dan can alan bir vakte tırmanıyor hep hiç kapanmıyor içimin arş’a değen boşluğu.. boğazıma düğüm diye attığım sevdama değmeyen dudakların avuçlarımda birikirdiğim sensizliğimden korkmasın sakın ki ardına bakmadan sildiğin hatıralarına sürürüyorum ben yüzümü kaybolsam da kalbinin izdüşümünde sesin, sesim yine bildiğin gibi.. ..... emel güneysu |
bilmiyorsun
saatler, can’dan can alan bir vakte tırmanıyor hep
hiç kapanmıyor içimin arş’a değen boşluğu..
....."
Oldukça duygu ve anlam yüklü şiirinizi beğernerek okudum Emel Güneysu hanım üsdadım..
Yüreğinize sağlık diliyorum.
Kaleminiz daim olsun
___Saygıyla_