sana bunları anlattıklarında hava
kötü tanrıların griliğini kuşanmış olacak
aksak bir atın yürüyüşünde ömrümüz
günler geçiyor bir bir
farkına varmıyor geçip giden ömrün
kendini hep genç sanıyor kendine
arıyorum içinde kendimi bulamıyorum
kendimden geriye ceketimin dirseğinde ki eskilik kalmış
yoksa erken gidiyorum diye hayallerim bana mı küstü
onları nasıl büyüttüğümü bilemeden
evimizde ekmeğimiz gibi
yemesekte aç kalmayız gibi
büyüttüğüm hayallerim
sığmadılar deniz kabuğunun içine
saklayacaktım onları okyanusların derinlerine
ya geleceklerdi çoğalarak
ya da kaybolacaklardı dipsiz karanlıkta
yanıbaşımdalar şimdi
dengesini bozuyorlar dünyamın

söylemeyi unutmasın hayallerimde kendi yavaşlığında yürüyenler
tepenin arkasında belki de çoğalıyordur dünya